the end

every step i take is an old step
my chair is old
and the people who sat on it for years
have moved on
on a daily afternoon
it will be my day of surprise

2
how strange
to be punched on the face now
but the ache should be old
and it is forever

Τραγούδι Α'

η νύφη
Είναι μαύρη αλλά είμαι ωραία,
θυγατέρες της Ιερουσαλήμ,
σαν τα τσαντήρια του Κηδάρ,
σαν τα σκηνώματα του Σολομών.
Μη βλέπετε που είναι μαυρισμένη-
μ' έκαψε ο ήλιος.
Οι γιοι της μάνας μου μού θύμωσαν-
μ' έβαλαν να φυλάω τ' αμπέλια,
όμως τ' αμπέλι το δικό μου δεν το φύλαξα.

Α! πες μου εσύ που αγάπησε η ψυχή μου,
πού βόσκεις το κοπάδι σου;
πού ξαποσταίνεις το μεσημέρι;
Για να μην τριγυρνώ κρυφά
μες στα κοπάδια των συντρόφων σου.


...

ο άντρας
Τα δοκάρια του σπιτιού μας κέδρο
και τα φατνώματά μας κυπαρίσσι.

...

2 Οκτωβρίου 2011