colors everywhere

Στεκόταν σ' ένα λόφο όχι πιο μεγάλο από σπίτι, αλλά το λιβάδι χαμηλά κι η αστραφτερή λουρίδα του ποταμού φαινόντουσαν τόσο μικρά, σαν ο λόφος να είχε γίνει βουνό και ορθωνόταν πάνω από ένα φύλλο και μια σταγόνα νερό. Τα δέντρα γύρω από το αγροτόσπιτο έγιναν πυροτεχνήματα. Κι οι βουνοκορφές Τζάρβις έμοιαζαν λοφάκια από χώμα και σκιές από πέτρες, μες στην ήρεμη μοναδική απεραντοσύνη που απλωνόταν ως πέρα μακριά. Από τον κοντινότερο ίσκιο το αγόρι κοίταξε κάτω το ποτάμι που εξαφανιζόταν, το σιτάρι που ο αέρας το έγερνε στο χώμα, τα εκατό δέντρα του σπιτιού που μίκρυναν κι ενώθηκαν όλα μαζί σ' ένα μίσχο και τις τέσσερις γωνίες του κίτρινου λιβαδιού να σμίγουν σ' ένα τετράγωνο που θα μπορούσε να το σκεπάσει με το χέρι του. Είδε την πολύχρωμη κομητεία να ζαρώνει σαν φόρεμα που μπαίνει στη μπουγάδα. Τότε ένας καινούριος αέρας σηκώθηκε από την τελευταία σταγόνα του ποταμού, φούσκωσε το λιβάδι του λόφου στο πραγματικό του μέγεθος, το σιτάρι ορθώθηκε όπως και πριν κι ο μίσχος που έκρυβε το σπίτι χωρίστηκε σε εκατό δέντρα. Συνέβησαν όλα σε μισό δευτερόλεπτο.

Τα κοράκια πέταξαν και πάλι ξαφνικά απ' τα ψηλότερα κλαδιά σαν σύννεφο σε σχήμα κώνου. Δεν είχε τέλος η μαύρη τριγωνική πτήση των πουλιών κατά τον ήλιο. Από το λόφο προς τον ήλιο, η φτερωτή γέφυρα ανέβαινε σιωπηλά. Και τότε φύσηξε πάλι ο αέρας, αυτή τη φορά απ' την απέραντη θάλασσα και βίτσισε τη γέφυρα. Σαν καταρράκτης από πέρδικες γκρεμίστηκαν φυσημένα τα κοράκια.

Όλ' αυτά συνέβησαν σε μισό δευτερόλεπτο.


Dylan Thomas, A Prospect to the Sea (1955)
Προοπτική της θάλασσας, μτφ. Μ. Σταυρινού, Πλέθρον


ps. no matter how foggy early mornings might be, sun reappears to set the colors free
and then, at night, misty landscapes again, mysterious and magical ones
tonight, the moon was greatly bright and large. The shy stars hid behind this light.
It felt kind of strange, as if the fields had melted into clouds and the sun had risen in blank void
It smelt humid and dark.