Η ώρα

Κατεβαίνοντας σήμερα στην πόλη, το μάτι μου έψαχνε να βρει έναν αδύναμο ήχο της ζωής που σαν χορδή πάλλεται. Τα κτίρια που στήνουν ένα σκηνικό για όλο το πλήθος των ανθρώπων που περνοδιαβαίνουν ήταν σαν πρόσωπα σκληρά και γερασμένα. Το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι ένα σκηνικό σκληρό και αυτό το γήρας δεν ευαγγέλεται σπουδαία σοφία. Νομίζω ότι κάποτε είχα την αίσθηση πως μέσα απ' τις στενές τις μπαλκονόπορτες θα αγνάντευα σημεία πλούτου ζωής και σκέψης, αποτυπωμένα σε συμμαζέματα αντικειμένων, σε γωνιές, σε επιλογές επίπλων και, κυρίως, φωτιστικών, σε απλωμένα ρούχα, σε κορνίζες και ζωγραφιές ή κεντήματα στους τοίχους, σε φευγαλέες εικόνες ανθρώπων μέσα στο βασίλειό τους, εκεί που απολάμβαναν τη ροή καθε μέρας, που εύρισκαν ησυχία, που έστηναν το σκηνικό της επιλογής τους, εκεί που σώρευαν στιγμές. Τι χαρά εύρισκα να μετράω μπουγάδες καθαρών ρούχων στα μπαλκόνια (τι τύχη αυτή η πολυχρωμία καθαρότητας), να υπονοώ γεροδεμένες οικογένειες με μωρά που κλαιν μέσα στη νύχτα όταν βγάζουν τα πρώτα τους δόντια, με μικρά παπουτσάκια και παιχνίδια πεταμένα στα μπαλκόνια, με χρωματιστά φουρφούρια που γνέφουν στον αέρα. Κάποιες ώρες τα σπίτια θα τα βλέπει ίσως ο ήλιος ως βαθιά, και θα ζεσταίνονται οι καρδούλες των ανθρώπων εκεί μέσα. Φοιτητές χωμένοι στα βιβλία, παππούδες που τσακώνονται με τις γριές τους για τα ψώνια, μυρωδιές από ζεστό φαί, τιτιβίσματα από καναρίνια, φυτά, παρέες που μοιράζονται τις έγνοιες τους καθώς πεινάνε και, με τον καφέ και το γλυκό, έχουν περάσει σε άλλο θέμα, πιο αφηρημένο, πιο αληθινό. Δεν έχει μείνει παρά αυτό σαν όνειρο μιας ηλικίας προσωπικής. Μια αφέλεια, κουταμάρα νωθρή.
Σμήνη από μικρά και μεγαλύτερα πουλιά κατοικοεδρεύουν στα μεγάλα δέντρα και ελάχιστοι τα παίρνουν είδηση. Θηρία ολόκληρα αδέσποτα περνούν από τις διαβάσεις των λεωφόρων, κοιμούνται στις εισόδους των πολυκατοικιών. Γάτες στα πάρκα γατζώνονται στα κλαδιά κυνηγώντας, συνήθως ρεμβάζουν κατά τυχαίες ομάδες σε ακαλύπτους. Οι κομπάρσοι αυτοί, επειδή δεν έχουν αναπτύξει σκέψη για να τη στομώσουν, ζουν πληρέστερα την κτηνωδία του θεατρικού μας έργου.