ΤΕΛΟΣ

Έχω γεμίσει πρόσωπα, έχω γεμίσει με αναζήτηση προσώπων. Μέσα στο χώρο μου, μέσα στην καρδιά μου. Έχω βάλει καρέκλα απέναντι από την καρέκλα μου, καρέκλα ανοιχτή. Δεν είναι για να κάτσω αν θέλω εκεί ή εκεί, ανάλογα με την ανάγκη της στιγμής μου. Είναι ένα κενό ανθρώπινο που καλώ να γεμίσει. Οι ζωγραφιές με πρόσωπα με βλέπουν γύρω-γύρω. Μέσα στη μοναξιά, οι άνθρωποι εμφανίζονται, πάνε και έρχονται, και δεν μπορούνε εύκολα να μείνουν, δεν μπορώ να τους ψαύσω. Και είναι ανθρωπινότεροι οι άνθρωποι που, ακόμη και πέραν του θανάτου τους, τους αγαπώ, τους ζητώ και μου απαντούνε.