31.12.08

Η Ντροπή είναι ο μανδύας της Περηφάνειας

Ο William Blake γράφει, υποθέτω για κάθε καινούρια χρονιά:
Τον καιρό της σποράς μάθαινε,
τον καιρό του θερισμού δίδασκε,
τον χειμώνα απολάμβανε.
Αυτός που επιθυμεί αλλά δεν πράττει, γεννάει την πανούκλα.
Η εργατική μέλισσα δεν έχει καιρό για τη θλίψη.
Τις ώρες της τρέλλας τις μετράει το ρολόι,
της σοφίας κανένα ρολόι δεν μπορεί να τις μετρήσει.
Η πιο υψηλή πράξη είναι να επιδιώκεις μιαν άλλη.
Ο αετός δεν έχασε ποτέ του τόσο χρόνο,
όσο τότε που βάλθηκε να μάθει απ' το κοράκι.
Η στέρνα περιέχει. Η κρήνη ξεχειλίζει.
Το σφρίγος είναι Ομορφιά.
Μια σκέψη γεμίζει το άπειρο.

Enough! or Too much
Proverbs of Hell, 1793



2 σχόλια:

Ρομπέν είπε...

Ωραίος ο Μπλέικ. Αληθινό το "η ντροπή είναι ο μανδύας της περηφάνειας".

Finn είπε...

Επιλέγοντας αποσπάσματα, καταστρώνουμε νέα σχέδια. Δίκαιο ή όχι, είναι αναπόφευκτο. Ενίοτε είναι και όμορφο και εποικοδομητικό. Σήμερα εξάλλου μας γαργάλησαν τα καλικατζαράκια, χαχανίζοντας, να μας δείξουν τη μοίρα μας. Νομίζω πως όποιος ντρέπεται, εάν δεν έχει ρίζα ψυχολογικής ασθένειας η ντροπή αυτή, πάσχει εμπρός ενός προσωπικού συμβόλου της αρετής, μιας προσωποποίησης που υπάρχει για να θυμίζει το απαραχάρακτο.