Μια διασταύρωση

LEBENSWEISHEITSPIELEREI
Stevens Wallace (μτφ. Χ. Βλαβιανός)

Όλο και πιο αδύναμο το φως του ήλιου σβήνει
Το απόγευμα. Οι υπερήφανοι και οι ισχυροί
Έχουν αναχωρήσει.

Αυτοί που έμειναν πίσω είναι οι αποτυχημένοι,
Οι οριστικά ανθρώπινοι,
Ιθαγενείς μιας φθίνουσας σφαίρας.

Η ανέχειά τους είναι μία ανέχεια
Που είναι ανέχεια φωτός.
Έναστρη ωχρότητα που κρέμεται από μία κλωστή.

Αργά-αργά, η φτώχια
Του φθινοπωρινού χώρου μεταμορφώνεται
Σε βλέμμα, σε λίγες κουβέντες.

Κάθε πρόσωπο μας συγκινεί απόλυτα
Με ό,τι είναι και όπως είναι,
Στη φθαρμένη μεγαλοπρέπεια του αφανισμού.

Αυτό το ποίημα, μεταφρασμένο εδώ, σκέψου τι θέαμα θα είναι στη δική του γλώσσα. Κι έτσι όπως είναι κοντά μας, προχωράει. Μια διασταύρωση στο δρόμο μας. Ίσως, ακόμη, απάντηση στην απουσία υπερηφάνων.