ΤΕΛΟΣ

Η μορφή γελάει.
Δεν είναι αλήθεια, αισθάνεται.
Το πέταμα όλων των ειδών των σκουπιδιών
χρειάζεται: πώς να σωθούμε
μες στο καφάσι του παλιού εαυτού μας.

2001-
Αυτού του είδους τα μισά απομεινάρια λέν:
Καλό ξεσκαρτάρισμα.

"Από αιώνων το έθνος μας σέρνεται στο περιθώριο της ιστορίας
...
Το πράγμα οφείλεται σε ισχυρότατες αντιστάσεις του κοινωνικού ομαδισμού
και του πνεύματός του, οι οποίες συν τω χρόνω
απετέλεσαν σύστημα εγγενών αδρανειών,
αναχαιτιστικών κάθε αναπτύξεως...
Εκδηλώσεις της κοινωνικής μας αδράνειας
είναι η ανιστορική εμβίωση του χρόνου και η απραξία στην οποία μεταγράφεται.
Τούτο εξηγεί τον καφενειακό βίο, την αντίδραση στην εργασία,
την τάση προς το άκοπο κέρδος και την προσωπική βολή
εις βάρος της συνειδητής προσπάθειας.
Εξηγεί επίσης την άμεση και έντονη έκρηξη του αισθήματος,
την ανυπομονετική κόπωση και την εύκολη λήθη.

Επιμύθιο για τις ελληνικές αδράνειες
Στέλιος Ράμφος