Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ

" ........πιστεύω ότι το πεδίο της μνήμης είναι το πεδίο στο οποίο διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος και ότι υπάρχουν πολλαπλές δυνάμεις που προσπαθούν να οικειοποιηθούν τη μνήμη μας. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο κίνδυνος της καθήλωσης στα παρωχημένα γεγονότα και της λήθης των πρόσφατων. Αυτός είναι ένας μεγάλος κίνδυνος και για την κοινωνία: να ξεχνά, δηλαδή, τι συμβαίνει σήμερα. Όσο αναγκαία είναι, λοιπόν, η μνήμη του παρελθόντος άλλο τόσο, αν όχι περισσότερο, αναγκαία είναι η μνήμη του παρόντος…."

(ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ, ΤΑ ΝΕΑ, 11-2000)

Στάσεις

Από τη στάση μου
προς τη ζωή
βγαίνουν
τα ποιήματά μου.

Μόλις υπάρξουν
τα ποιήματά μου
μια στάση μου επιβάλλουν
αντίκρυ στη ζωή.

Ας εννοήσουμε το "ποίημα" ως καθετί που ποιείται- για παράδειγμα, ως το αντικείμενο του ευγενικού χεριού που κρούει την πόρτα, ελλείψει ηλεκτρισμού. Ξαναδιαβάστε τώρα αν θέλετε το ποίημα. Πλησιάζουμε τη διάσταση της πολιτισμικής διαπαιδαγώγησης μέσω του απτού περιβάλλοντος. Και πλησιάζουμε τον προσιτό μέσω των αισθήσεων κόσμο ως ένα δημιούργημα στάσης ζωής.