16.1.09

[1 έως νίκης]

Τα μεγάλα ή μικρότερα όνειρα δε
σημαίνουνε τίποτε
παρά μόνο όταν ο άνθρωπος

αναχώρησε.

2
Και ανακαλύπτω τώρα
το χόρτο στο χώμα
τη φτωχή σοδιά των καρπών
ετοιμασμένη γι' αναχώρηση

ήδη.


4
Αχ ξεριζωμένο βοτάνι με τη μέλισσα
που ακολουθά έως δίπλα
και στρατιώτες περνούν με τα βήματα στυγνά
πάνω και πάνω από τη γραμμή της αξίας
- ως εκεί που χωράει το μέτρο
ως εκεί που γίνεται έργο
και πού 'ναι λυγμοί
πατημένοι απ' την μπότα
στο στήθος.

5
Κι ο ποιητής
- αν ακούει -
θά ΄ρθει με παρηγορημένο στόμα
από την ήττα που κάποτε θά 'ρθει ξανά
με το ένδυμα της πείνας
άλλοτε της καρδιάς.
'Ωσπου αναμεταξύ μας
δεν κάθεται πλέον - θα πει -
ο αέρας
που ανασαίνω.
Σας στέλνω όλους
στριμωγμένοι όπως είστε στον κόσμο
μιαν ανάσα κοινή
με το λόγο περί
νίκης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: