Σ' ένα καρφί η ζωή κρεμάει τα δεμένα ρόδια της
που είναι έτοιμα να σπάσουν
κι ένα απ' τα λόγια είναι απάνεμος σφυγμός
σ΄ένα δερμάτινο ασκί με μάτι αχάτινο
και λέει ότι ανθίζει ο θάνατος
και ξαναρχίζει ο έρωτας μέσα στα σπίτια
του ανθρώπου.
Μαζεύτηκε ήδη ένα περίεργο τσούρμο λέξεων
σε μια χλωμή πεδιάδα.
Αν δεν ήταν τόσο παράταιρες θ' άρχιζαν
τα παιχνίδια μεταξύ τους
σε κύκλους που τυχαία φτιάχνει ο άνεμος.
Τη νύχτα ο δυνατός αγέρας είναι σκληρός
κι απότομος μέχρι τα όρθια τζάμια
τη μέρα ο άνεμος είναι πιο άμεσος με τις σελίδες.
2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου