συν κίνηση

επι κοινωνίας.

Δύσκολο να μιλήσεις, δύσκολο να γίνεις κατανοητός, μέσα και έξω στα αυτονόητα σχήματα. Με τις ίδιες λέξεις, τις ίδιες λιγοστές λέξεις, κινητοποιούμε τη διαφορετικότητά μας και την αποστέλλουμε σε σήματα προς τις κατευθύνσεις της καθημερινής διεπαφής. Με τις ίδιες λέξεις προσχωρούμε στις μέρες, προσπαθούμε να εργαστούμε, να καταλήξουμε σε συμφωνίες για τα πρακτικά, να μιλήσουμε για κάτι που μας αφορά, να σκεφτούμε ό,τι μας αφορά. Αυτές οι λέξεις, σπάνια σε γραπτό λόγο, απαρτίζουν την καθημερινή πνευματική τροφή μας. Είναι λίγες, αλλά μπορεί κανείς να αισθανθεί ότι δεν έχουν κατανοηθεί, μόνο έχουν χρησιμοποιηθεί σε κακοφτιαγμένα αντίγραφα μηδαμινού κόστους. Οι φθαρμένες μας αισθήσεις αποτυπώνονται σε τετριμμένους διαλόγους τους οποίους επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα πολλές φορές ίσως όλοι αυτούσιους.
Αντί για επικοινωνία κτίζουμε ένα απτόητο φράγμα.
Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα. Δεν έχουν σημασία οι σχέσεις.Δεν έχει σημασία το αίσθημα.
Επικοινωνούμε καλύτερα με άλλους τρόπους, έμμεσους. Το ενδυματολογικό μας περιτύλιγμα, ο τρόπος του βαδίσματος, του καπνίσματος, της στάσης, ο τόνος της φωνής και του γέλιου, η ποσότητα της λεκτικής βοής που παράγουμε, ο ήχος και το βλέμμα του άγχους και της απάθειας, το στυλ του χιούμορ -αν διαθέτουμε-, ο τρόπος που επιβάλλουμε ή αποσιωπούμε την παρουσία μας, ο τρόπος που διακόπτουμε, το ποσό και ο τρόπος που πληρώνουμε, η επιλογή του συρφετού των πραγμάτων που κουβαλάμε αδιάκοπα μαζί μας, η επιλογή του καφέ και της διατροφής μας, των τόπων διασκέδασης, του μέσου μεταφοράς μας, ακόμη και οι τίτλοι των βιβλίων που λέμε ή δείχνουμε ότι διαβάζουμε, επικοινωνούν πολύ περισσότερο αποτελεσματικά από ό,τι τα λόγια. Κατασσόμαστε συνήθως ηθελημένα σε κάποια από τις λιγοστές ανθρωπολογικές κατηγορίες τις οποίες η μόδα και η γλωσσική μας ανεπάρκεια έχουν αναγνωρίσει (δεν θέλω να τις απαριθμήσω, είναι ανιαρό). Έπειτα, σαν να πραγματοποιούσαμε κάποιο πείραμα, παρατηρούμε τους άλλους να πείθονται ή να μην πείθονται (συνήθως το πρώτο για όσους έχουν στυλιστικές και μιμητικές ευκολίες) από τα έμμεσα επιχειρήματά μας και περιμένουμε τα αντίστοιχα αποτελέσματα.
Τα (προκατασκευασμένα) πρόσωπα έχουν σημασία. Οι (προς άντληση) σχέσεις έχουν σημασία. Δεν έχουν σημασία οι λέξεις, οι διάλογοι, το αντίκρυσμα. Είμαστε αντίγραφα ενός τηλεσχηματισμένου ανθρωποειδούς που επαναλαμβάνει μια σκηνοθετημένη ύπαρξη.