περι οδικώς

"Μην αναβάλλεις: ουσιαστικός κανόνας της ζωής. Αλλιώς κινδυνεύεις να σε πάρει ο ύπνος.Διώχνε κάθε σκέψη συγκαταβατική, συνένοχο, κλεφταποδόχα. Μην ξεχνάς πως δεν πρέπει μόνο την πνευματική συνήθεια ν' αποχτήσεις αλλά και τη σωματική. Σε καθετί υπάρχει και μια σωματική στάση".
Σεφέρης: Μέρες Α΄:Κυριακή, 23 Αυγούστου [1925].

Πάνω σε ένα μοτίβο κινητικό, οδεύοντας για τον προορισμό. Καθετί μορφάζει στον ήλιο. Κλείνω τα μάτια. Οι αντικατοπτρισμοί είναι ολοκληρωμένοι μέσα από ένα παραμορφωτικό αίσθημα αναμονής. Πλησμονή. Το ένα, που διαδέχεται το άλλο, τοπίο, που ορμητικά εσωκλείουν έναν ανθρώπινο διαχρονικό μόχθο. Καταδεικνύονται τα στοιχεία της πράξης, της εργασίας, του χρόνου, του ίχνους υπάρξεων. Αποδεικνύονται αιτίες, τρόποι, μέσα και εργαλεία.
Αλλά τα αναζητώ τα τοπία, κυνηγώντας έναν προσωπικό περιορισμό του χαώδους. Χαιρετίζω φευγαλέα αυτό που επιδιώκω να συντροφεύσει την εικόνα της χώρας και του τόπου. Συγκρατώ την εικόνα που αποτυπώνει εναργέστερα μιαν ηχηρή αλλαγή η οποία αρμόζει στη σταδιακή μεταμόρφωση των στόχων. Κρύβω ό,τι περνάει από μπροστά μου που θυμίζει την απορρύθμιση του αρμονικού. Αποκλείω και εσωκλείω σύμφωνα με κριτήρια της παρόρμησης. Η παρόρμησή μου αυτή κατασιγάζει την αισθητηριακή μου ανάγκη για εύρεση μιας αρμονικότερης συλλογής θραυσμάτων που αξίζουν να ιδωθούν, να διακινηθούν, να προσεχθούν.
Αλλά γνωρίζω καλά τι είναι και τι δεν είναι το συλλογικό κεκτημένο. Το περιβάλλον της ζωής μας είναι ένα σκηνικό φτιαγμένο από εσκεμμένες ιδέες που διαχέονται σαν ρύποι μολυσματικοί μες στην τροπόσφαιρα. Και το τοπίο είναι ερημώδες.