ΤΕΛΟΣ

Γνωρίζω λοιπόν πολύ καλά πόσο «σοφοί» και «έξυπνοι» έχουμε γίνει σήμερα. Πόσο «μετρημένοι» και «φρόνιμοι». Ώστε να μην έχω καμμία αυταπάτη ότι απόψεις σαν αυτές για τους περισσότερους από σας είναι επιεικώς ουτοπικές ή για μερικούς, ακόμα και άξιες χλεύης.

Όμως για μένα που είδα τόσα πολλά, έζησα τόσα πολλά και φορτώθηκα τόσα πολλά, είναι αναπόφευκτο να μην μπορώ να ευθυγραμμιστώ με την εποχή στην οποία είμαι καταδικασμένος να ζω, μια εποχή γενικής γονυκλισίας μπροστά στο μοιραίο (αφού όπως φαίνεται, θεωρείται πια μοιραίο να ζούμε μέσα στην υποκρισία, την ασχήμια, το ψέμα και την αδυναμία) και να αισθάνομαι την ανάγκη να διαφοροποιηθώ με κάθε τρόπο και να μη γίνω κι εγώ πολτός, όπως όλα και όλοι γύρω μου. Ακόμα κι αν το τίμημα είναι η αδιαφορία ή και η χλεύη…

Μίκης Θεοδωράκης, 2010

*
I know very well that we've become so "wise" and "smart", "careful" and "well behaved" that i have no illusion about how my opinions sound to most of you: utopian or even, for some, worthy of mockery.
But for me who i have seen so much, I have lived so much and I have accepted the responsibility for so many, it is impossible to align myself with this era in which i am condemned to live, an era of general genuflection in front of the inevitable (since is seems that we think it is inevitable to live in hypocrisy, ugliness, lie and weakness). I need to differentiate myself in every way so that i will not become a mash like everything and everybody around me, even if the price is indifference and mockery.

Mikis Theodorakis, 2010.

*


ps. i will pause this blog now. I suddenly know there is too much passivity here, even though for long i thought of it as a mark of the exact opposite. Thank you for being here.


μπερδεύονται μες στο μυαλό μου. Ακούω το Κράτησα τη ζωή μου και περπατώ σε αναστάσιμη ακολουθία. Ακούω τα Ναυγίων ναυάγια και ευλαβής αρθρώνω την ευαγγελική περικοπή.