[...]
Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ. Ψίθυροι
σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια
σαν την ανάμνηση της φωνής σου λέγοντας "ευτυχία".
Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
[...]
Γ. Σεφέρης
3 σχόλια:
Ι have hold my life whispering into the wide silence
I do no longer know how to speak nor how to think. Whispers
like the breath of the tree at that night
like the human voice of the sea at night to small stones
like the remembrance of your voice saying "happiness".
I close my eyes searching for the secret meeting of the waters
[...]
G. Seferis
{translated by me just for you]
thank you!
it seems that i´m one of them :)
lucky to be!
maybe here we have a secret meeting place then.
Δημοσίευση σχολίου